سرویس فرهنگی یزدفردا :در جهت همراهی با کنگره مولانا کمال الدینی (شمس الدین) محمد وحشی بافقی بزرگمرد ادبیات ایران که از سرزمین آهن و فولاد شهر بافق واقع در استان یزد به دنیا معرفی شده است

یزدفردا در جشنواره فرهنگی این بزرگمرد خطه کویر اقدام به برپایی جشنواره فرهنگی اشعار و مطالب مرتبط با وحشی بافقی نموده است و در این راستا سروده ( قطعه ) "

.سپهر مرتبه، بکتاش بیگ

" را در ادامه می خوانید:

سپهر مرتبه، بکتاش بیگ

زهـــی اراده تــــو نـــایـــب قــــضــــا و قــــدر	سـتــاره امـر تــرا تــابــع و فـلـک مـنـقـاد
تـــویــی خـــلـــاصـــه آبـــا و امــهــات وجـــود	بــه سـان تــو خـلـفـی مـادر زمـانـه نـزاد
سـپـهر پـیر کـه تـا بـوده گـشـتـه گـرد جـهـان	بـه هـیچ عـهـد جـوانـی چـو تـو نـدارد یاد
چو عقل، مایه دانش، چو درک ، منشاء یافت	چو جان ، عزیز وجود و چو روح، پاک نهاد
سـپـهر مرتـبـه بـکـتـاش بـیگ ، ای کـه نجـوم	دوند حـکـم تـرا در عـنـان رخـش چـو بـاد
نــشــان خــاتــم انــگــشــت امــر نــافــذ تــو	بــه ســان مـوم پــذیـرنـد آهـن و فــولــاد
بـــدارد افــســر زریــن شــمــع را مــحـــفــوظ	نـگـاهـبــانـی حــفـظ تــو از تــصــرف بــاد
شـونـد جـنـبـش و آرام جـمـع در یـک جـسـم	تــصــالـح ار طــلــبــی در مـیـانـه اضــداد
پــر از ســتــاره شــود از گـهـر ســپــهـر نـهـم	تـرا چـو مـوج بــرآرد مـحـیـط طـبــع جـواد
کـمـال جـود تــو بــالـقـوه مـانـد زانـکـه خـدای	زمـان زمـان نـکــنـد عــالــم دگــر ایـجــاد
رســد بــه عـرصــه جــاویـد پــای رهـرو عـمـر	بــقـای جــاه تــواش گـر کـنـد تــهـیـه زاد
نـمـونـه ای بــود از اهـل کــفــر و دعــوت نـوح	بـه قصد دشمن دین حـمله تـو روز جـهاد
زنـنـد نـوبــت سـلـطـانـی تــو بــر ســر چــرخ	بـلـنـد پـایـه شـود گـر بـه قـدر اسـتـعـداد
عـدو بـه شـشـدر غم ماند زانکه اخـتـر بـخـت	بـه مـدعـای تـو گـردد چـو کـعـبـتـین مراد
ز آب دیــده ظـــالـــم بـــه دور مــعـــدلـــتـــت	چـو بـرگ سبـز شد از زنگ، خنجـر بـیداد
غـریـب نـیـسـت ز نـشـو و نـمـای تــربــیـتــت	که نفس نامیه سر بـر زند ز جـیب جـماد
بـه سـعـی خـلـق تـو گـل ز آب خـود بـرویـانـد	حــدیــد تــافــتــه در جــوف کــوره حــداد
بــه هـر کـشــش عـلـم نـور ســر زنـد ز قـلـم	چــو وصـف رای مـنـیـر تــرا کـنـنـد سـواد
بـسـان دیده شـود چـشـم صـاد روشـن ، اگر	دهد ضمیر تـواش مردمک بـه نقطه ضـاد
قـضـا کـه حــجــلـه طـراز عـرایـس قـدر اسـت	بـه هیچ حجله ندیده ست مثـل تـو داماد
از آن مـجــال کـه از اقـتــضــای طـالـع ســعـد	بـه بـخـت نسـبـت پـیوندت اتـفـاق افـتـاد
درون حــجــلــه اقــبـــال در دمــی ســد بـــار	عـروس بـخـت کـند خـویش را مـبـارکـبـاد
ایــا خــجـــســتـــه اثـــر داور هــمــایــون فــر	کـه مـی رسـد ز تـو فـر هـمـای را امـداد
بــه قـدر خـانـه جــغـدی در او خـرابــه نـمـانـد	همای مرحـمتـت هر کجـا که بـال گشاد
خـرابــه دل وحـشـی کـه گـشـت خـانـه بــوم	امـیـد هـســت کـه از فـر تــو شـود آبــاد
همـیشـه تـا نبـود ناخـوشـی مـثـال خـوشـی	مدام چـون دل ناشاد نیسـت خـاطر شاد
کسی که خوش نبـود خاطرش بـه شادی تـو	نصیبـش از خـوشی و شادی زمانه مبـاد